Rozliczenia z dystrybucją z energii wyprodukowanej, odbywają się w okresach 12 miesięcznych. Jeśli zakładamy że w rachunkach za energię chcemy wyeliminować składnik opłaty za energię czynną (w przypadku przykładu ze zdjęcia, składnik – energia całodobowa). Dobieramy instalację w taki sposób by szacowana produkcja energii z fotowoltaiki została pomniejszona w zależności od czynników różnicujących opisanych w poście „Zasady rozliczania za energię oddaną do sieci przez mikroinstalacje osób fizycznych” czyli mogą to być wskaźniki:
-0,8
-0,7
-0,35
Do obliczeń przyjmijmy zużycie na poziomie 3000kWh w skali roku, dla domu prywatnego z dachem o nachyleniu 35 stopni w kierunku południowym, którego właściciel zdecydował się sfinansować ze swoich środków bez „dotacji” więc wskaźnik 0,8.
Ilość energii możliwa z do uzyskania z perspektywy takiego dachu to nawet 1150 kWh/kWp rok.
Wskaźnik autokonsumpcji energii – czyli energii wyprodukowanej i w tym samym czasie wykorzystanej w obiekcie zanim trafi do sieci dystrybucyjnej. Wskaźnik ten zależy od profilu zużycia i waha od 10% wzwyż.
Im większe zużycie w godzinach kiedy występuje nasłonecznienie tym ten wskaźnik będzie wyższy.
Reasumując:
Wskaźnik pomniejszający energię oddaną do sieci – Wp=0,8
Zużycie roczne – Ez = 3000kWh
Planowany uzysk z 1 kWp/rok – Ug= 1100kWh
Wskaźnik autokonsumpcji – a=0,3
Szacowana moc instalacji – P=?
Wzór będzie wyglądał następująco:
Dla uproszczenia można także liczyć:
Drugi – prostszy wariant wstępnej kalkulacji da nam zapas mocy który zostanie na przestrzeni dekad obniżony poprzez naturalny spadek mocy modułów fotowoltaicznych wynoszący przeciętnie ok 0,7% rocznie.
Jeśli nie mamy optymalnych warunków na montaż generatora (czyli około 30 – 40 stopni pochyłej powierzchni skierowanej idealnie na południe) nie uzyskamy 1150kWh / kWp ale należy go przemnożyć wskaźnikiem z tabeli poniżej adekwatnie do przyszłego usytuowania generatora.
Adam Rółkowski
10.06.2017
